Προσευχή και Ενότητα είναι αυτά που ζητά ο Θεός.
Άνθρωποι οι οποίοι εν Αγίω Πνεύματι απέκτησαν δύναμιν θεοπνεύστου σοφίας, υπήρξαν οι σήμερον εορταζόμενοι 318 πατέρες της Εκκλησίας μετέχοντες δε κατά την εν Νικαία Α’ Αγίαν Οικουμενικήν Σύνοδον, εστερέωσαν την ενότητα της Εκκλησίας.
Κατέστησαν εαυτούς ασύγκριτον παράδειγμα αρετής και τελειότητος, διότι αι προσευχαί των λόγων του ανεπιλήπτου και αγίου βίου των, ήγγιζαν τον Θεόν.
Η προσευχή λοιπόν, αποτελεί τον δίαυλον επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Το παράδειγμα της προσευχής, το δίδει πρώτος ο Ιησούς. Φέρων την ανθρωπίνην υπόστασιν, αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήση μετά του Θεού και Πατρός Του.
Υπέροχος η προσευχή την οποία και αναμέλπει προς τον συνέχοντα τα κράτη Θεόν, την οποίαν και διασώζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις το ευαγγέλιόν του της σημερινής Κυριακής των Πατέρων. Ζητεί την δόξαν όχι την κοσμικήν, αλλά την αιώνιον και αθάνατον.
Δεν ζητεί ως ημείς την άφεσιν των αμαρτιών διότι υπήρξεν και υπάρχει ως αναμάρτητος. Ζητεί ως άνθρωπος την απόλαυσιν της δόξης την οποίαν κατείχε πλησίον του πατρός του, προ πάντων των αιώνων. Αυτήν την δόξαν την οποίαν αγωνίζεται και επιποθεί να λάβη και ο χριστιανός μέσω της προσευχής του και να κατασταθή ουρανοπολίτης.
«Ελήλυθεν η ώρα». Έφθασεν η ώρα. Η ώρα του σταυρού και του πάθους της εσχάτης ατιμίας και ταπεινώσεως που θα υφίσταται ο αναμάρτητος, ο Αρχηγός της ζωής «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου», η ώρα της υπερτάτης, της εξιλαστηρίου υπέρ ημών των αμαρτωλών θυσίας. Αυτόν τον ατιμωτικόν θάνατον, την θυσίαν της παναγίας ζωής του, την ονομάζει ο Κύριος δόξα.
Ο σταυρικός του θάνατος, δεν είναι κατ’ ουσίαν ταπείνωσις αλλά δόξα, διότι δια του θανάτου θα αναγνωρισθή ως Σωτήρ και Λυτρωτής και δια του θανάτου θα εισέλθη και ως άνθρωπος, εις την αιώνιον ζωήν.
Προσεύχεται προς τον Θεόν - Πατέρα όχι μόνον δια τον εαυτόν του, αλλά και δια τους μαθητάς του. Προς όλους ημάς κατ’ επέκτασιν, εις τους αιώνας. Προσεύχεται δι’ αυτούς να τους ενισχύση, να τους ενδυναμώση, να τους διαφυλάξη ο πατήρ και να κρατήσουν ακλόνητον ό,τι θείον, ουράνιον και ύψιστον τους παρέδωκε και τους ενεπιστεύθη.
Προσευχή, αδελφοί μου, και υπέρ ημών και δια τους λοιπούς συνανθρώπους. Αυτό ζητεί ο Θεός, την ενότητα όλων ημών, ολοκλήρου του σώματος της εκκλησίας, «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ...ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».
Κατέστησαν εαυτούς ασύγκριτον παράδειγμα αρετής και τελειότητος, διότι αι προσευχαί των λόγων του ανεπιλήπτου και αγίου βίου των, ήγγιζαν τον Θεόν.
Η προσευχή λοιπόν, αποτελεί τον δίαυλον επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Το παράδειγμα της προσευχής, το δίδει πρώτος ο Ιησούς. Φέρων την ανθρωπίνην υπόστασιν, αισθάνεται την ανάγκη να επικοινωνήση μετά του Θεού και Πατρός Του.
Υπέροχος η προσευχή την οποία και αναμέλπει προς τον συνέχοντα τα κράτη Θεόν, την οποίαν και διασώζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εις το ευαγγέλιόν του της σημερινής Κυριακής των Πατέρων. Ζητεί την δόξαν όχι την κοσμικήν, αλλά την αιώνιον και αθάνατον.
Δεν ζητεί ως ημείς την άφεσιν των αμαρτιών διότι υπήρξεν και υπάρχει ως αναμάρτητος. Ζητεί ως άνθρωπος την απόλαυσιν της δόξης την οποίαν κατείχε πλησίον του πατρός του, προ πάντων των αιώνων. Αυτήν την δόξαν την οποίαν αγωνίζεται και επιποθεί να λάβη και ο χριστιανός μέσω της προσευχής του και να κατασταθή ουρανοπολίτης.
«Ελήλυθεν η ώρα». Έφθασεν η ώρα. Η ώρα του σταυρού και του πάθους της εσχάτης ατιμίας και ταπεινώσεως που θα υφίσταται ο αναμάρτητος, ο Αρχηγός της ζωής «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου», η ώρα της υπερτάτης, της εξιλαστηρίου υπέρ ημών των αμαρτωλών θυσίας. Αυτόν τον ατιμωτικόν θάνατον, την θυσίαν της παναγίας ζωής του, την ονομάζει ο Κύριος δόξα.
Ο σταυρικός του θάνατος, δεν είναι κατ’ ουσίαν ταπείνωσις αλλά δόξα, διότι δια του θανάτου θα αναγνωρισθή ως Σωτήρ και Λυτρωτής και δια του θανάτου θα εισέλθη και ως άνθρωπος, εις την αιώνιον ζωήν.
Προσεύχεται προς τον Θεόν - Πατέρα όχι μόνον δια τον εαυτόν του, αλλά και δια τους μαθητάς του. Προς όλους ημάς κατ’ επέκτασιν, εις τους αιώνας. Προσεύχεται δι’ αυτούς να τους ενισχύση, να τους ενδυναμώση, να τους διαφυλάξη ο πατήρ και να κρατήσουν ακλόνητον ό,τι θείον, ουράνιον και ύψιστον τους παρέδωκε και τους ενεπιστεύθη.
Προσευχή, αδελφοί μου, και υπέρ ημών και δια τους λοιπούς συνανθρώπους. Αυτό ζητεί ο Θεός, την ενότητα όλων ημών, ολοκλήρου του σώματος της εκκλησίας, «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ...ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».
Ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
είναι εφημέριος στον Ι.Ν. Αγιου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού. http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=2808&catid=14
